Ελληνικές Δραματικές Σχολές: Κεφάλαιο ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ & ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Έγινε ενημέρωση: 16 Οκτ 2022
Ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα που αφορά την Eκπαίδευση στην Υποκριτική στην Ελλάδα.
Τί είναι πιο σημαντικό; Ποιο άτομο σε διδάσκει; Τι σε διδάσκει; Και τα δύο;
Για αυτό το λόγο θα ξεκινήσουμε με τα όσα ορίζει ο νόμος. Θα συζητήσουμε όμως και προτάσεις για αλλαγές, για τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές και τις σύγχρονες απαιτήσεις του επαγγέλματος. Αλλαγές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις βάσεις ώστε το δίπλωμα του ηθοποιού να έχει την ουσιαστική και πρακτική αναγνώριση που του αξίζει.
Σύμφωνα με το ΠΔ 370/1983, (ναι πριν το πείτε ένα Προεδρικό Διάταγμα του 1983 ορίζει τι μαθήματα διδάσκονται κατά ελάχιστα σήμερα 2022 σε μια δραματική σχολή) ένα άτομο χρειάζεται να σπουδάσει σε μια δραματική σχολή για τρία έτη και να περάσει στις διπλωματικές/πτυχιακές εξετάσεις ώστε το τέλος να λάβει το δίπλωμα/πτυχίο ηθοποιού.
Κάθε διδακτικό έτος χωρίζεται σε δύο διδακτικές περιόδους και κάθε διδακτική περίοδος έχει 13 διδακτικές εβδομάδες. Κατά ελάχιστο σε κάθε σχολή τα άτομα που σπουδάζουν πρέπει να παρακολουθούν κάθε εβδομάδα 32 ώρες μαθημάτων: 16 ώρες ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ – ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, 4 ώρες ΚΙΝΗΣΗ – ΧΟΡΟ, 2 ώρες ΟΡΘΟΦΩΝΙΑ – ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ (σύστημα αναπνοής/άρθρωση/ τοποθέτηση και ανάπτυξη φωνής/κανόνες ορθής προφοράς και απαγγελίας), 2 ώρες ΜΟΥΣΙΚΗ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ, 2 ώρες ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΑ (ελληνικού και ξένου θεάτρου), 2 ώρες ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (αρχαίου/ μεσαιωνικού, ελληνικού και ξένου), 2 ώρες ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ( α) σύντομη ιστορία και στοιχεία αισθητικής της κινηματογραφικής τέχνης, β) εισαγωγή στην κινηματογραφική υποκριτική) 1 ώρα ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, 1 ώρα ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ/ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ/ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ όπως και προαιρετικά ΟΠΛΟΜΑΧΗΤΙΚΗ/ ΞΙΦΑΣΚΙΑ. Επίσης οι σχολές, εφόσον θέλουν μπορούν να προσθέσουν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα και άλλα προαιρετικά μαθήματα, πάντα μετά την έγκριση της πενταμελούς Γνωμοδοτικής Επιτροπής που ορίζει η/ο εκάστοτε Υπουργός Πολιτισμού.
Εδώ ξεκινάει και το πρόβλημα. Πουθενά δεν ορίζεται η ύλη που χρειάζεται να καλύψει μια δραματική σχολή στα παραπάνω μαθήματα. Ενώ π.χ. στο μάθημα της ΟΡΘΟΦΩΝΙΑΣ/ ΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ έχουμε μια εικόνα υποτυπώδους δομής όπως και σε κάποια θεωρητικά μαθήματα στα υπόλοιπα μαθήματα υπάρχει απόλυτη ελευθερία.
Μας αρέσει η ελευθερία, σωστά; Η ποικιλία επίσης;
Αν επισκεφτείτε τους ιστοτόπους των δραματικών σχολών θα δείτε πως άλλες προσφέρουν μια βασική δομή του πως εξελίσσεται το περιεχόμενο κάθε μαθήματος ανά διδακτική περίοδο και έτος, ενώ άλλες «πουλούν» το πρόσωπο που διδάσκει το μάθημα (ειδικά στην περίπτωση της ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ) χωρίς κάποια κατανοητή/αναλυτική περιγραφή του τι θα διδαχθεί και πως θα εκπαιδευτεί κάποιο άτομο και ακόμα πιο σημαντικό τι έχει να περιμένει το εκπαιδευόμενο άτομο κατά την ολοκλήρωση αυτού του μαθήματος όσο αφορά τις γνώσεις/δεξιότητες που θα αποκτήσει στον τομέα.
Από τη στιγμή που και το σχετικό Π.Δ. ορίζει μόνο τίτλους, κάποιες δομές λίγων μαθημάτων, ελάχιστες ώρες ανά εβδομάδα και τίποτα άλλο, στα χαρτιά οι σχολές δεν είναι υποχρεωμένες για κάτι παραπάνω, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο. Η επιλογή αυτή όμως – από όσες σχολές ακολουθείται – μαζί με τα διοικητικά/νομικά κενά και τις γνωστές αδιαφορίες, παλινωδίες, κωλυσιεργίες και άλλες παθογένειες που έχουν παρουσιάσει πολλά από τα εμπλεκόμενα μέρη ανά καιρούς (ειδικά όσο αφορά την αναγνώριση/ισοτιμία του διπλώματος του ηθοποιού) ξεκάθαρα μας πάει πίσω.
Γιατί;
Σκεφτείτε εάν υπήρχε ένα πιο συγκεκριμένο πλαίσιο – π.χ. ότι όλες οι σχολές θα αφιερώνουν 4 ώρες την εβδομάδα στην Υποκριτική στο αρχαίο δράμα και 4 στην Υποκριτική στην κάμερα. Ώπα, θα πείτε! Κάποιες σχολές το κάνουν ήδη. Καλώς και μπράβο! Τις υπολογίζουν στις 16 ώρες ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ – ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ την εβδομάδα ή είναι εξτρά; Α ναι, τη μια ώρα πολλές φορές την παίρνουν από το β σκέλος του μαθήματος ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. Φτάνουν; Στερούν κάτι από την εκπαίδευση του ηθοποιού αν συμπεριλαμβάνονται στις 16; Δεν θα μπορούσαν να τις προσθέσουν ως ξεχωριστό μάθημα – π.χ. πέρα των 32 ωρών την εβδομάδα;
Θέλετε να δούμε τι κάνουν στις καλύτερες δραματικές σχολές στο εξωτερικό;
Στη ROYAL CENTRAL SCHOOL OF SPEECH AND DRAMA έχουμε τριετείς σπουδές με 30 διδακτικές εβδομάδες τον χρόνο (ένα μήνα δηλαδή παραπάνω από αυτό που ορίζει το Π.Δ. 370/1983 για τις ελληνικές δραματικές σχολές).1 .000 ώρες προγραμματισμένων μαθημάτων και 200 ώρες independent study (τι independent study θα μου πείτε; Εδώ δεν έρχονται άνθρωποι στις πρόβες). Οι αντίστοιχες ετήσιες ώρες στις δραματικές σχολές στην Ελλάδα είναι 832.
Το προχωράμε; Μέσα στις 1.000 ώρες στο 1ο έτος στην CENTRAL τα ενδιαφερόμενα άτομα θα έρθουν σε επαφή και θα δοκιμάσουν τις τεχνικές για σώμα και φωνή (ενδεικτικά): Berry, Cunningham, Graham, Yoga, Grotowski, Lecoq, Lessac, Linklater, and Rodenberg. Θα έρθουν σε επαφή με κείμενα λογοτεχνικά/θεατρικά δικά τους, σύγχρονα ή κλασσικά. Θα εφαρμόσουν τις τεχνικές σε κείμενα, και θα αρχίσουν να χτίζουν τη δική τους αφηγηματική ξεχωριστή φωνή. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους θα εξασκηθούν μέσα από δομημένες και συγκεκριμένες διαδικασίες στο να γίνουν όχι ηθοποιοί κάποιου αλλά creators που γνωρίζουν τον εαυτό τους, έχουν κριτική σκέψη, έλεγχο, πειθαρχία και μπορούν να ανταποκριθούν σε δημιουργικές προκλήσεις. Θα δουλέψουν στην ανάλυση κειμένου, την ανάπτυξη της φαντασίας τους και της τεχνικής τους. Θα δουλέψουν πάνω στα είδη/κείμενα των (ενδεικτικά): Historical Naturalism/ Realism - Ibsen, Gorky, Chekhov, Strindberg
Classical Comedy- Shakespeare, Jonson, Moliere.
Μα θα μου πείτε, πολλά από τα παραπάνω τα κάνουμε στις σχολές μας. Τι ωραία νέα! Το ιδανικό σενάριο θα ήταν – εάν έστω και μια σχολή το κάνει δομημένα και αναλυτικά τρέξτε σε αυτή χθες – οι στόχοι και το περιεχόμενο κάθε έτους, το σύλλαμπους, η ύλη να προϋπάρχουν και όλα τα μαθήματα να δουλεύουν μαζί πάνω και γύρω από αυτήν.
Το παραπάνω προϋποθέτει πολύ στενή συνεργασία μεταξύ όλων των καθηγητών πάνω σε μια γραμμή ύλης που ορίζει η Διεύθυνση της σχολής. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει φίλους να σας λένε… « ο τάδε μας κάνει Meisner αλλά στην δραματουργία κάνουμε Αριστοφάνη φέτος. Στο τραγούδι κάνουμε μιούζικαλ και στην σκηνογραφία μεταπολεμική performance». Ωραίες γνώσεις. Καταπληκτική δουλειά. Αλλά που είναι η συνοχή, ο πυρήνας, η συνεργασία, η συνέχεια, η εφαρμογή;
Κουραστήκατε; Ίσως είναι αρκετό να δουλέψετε με ένα πολύ καλό, hot, δημοφιλή ηθοποιό και πολύ καλό δάσκαλο στην τεχνική/είδος που προτείνει, να πάρετε κάποιες χρήσιμες θεωρητικές γνώσεις, να χτυπηθείτε το τρίτο έτος για τις εξετάσεις και πάμε για δουλειά αν, όπου και όπως βρούμε.
Αλλά γιατί να δώσετε 9 ή 10 χιλιάρικα; Πάτε στο σεμινάριο αυτού του δασκάλου/ηθοποιού, κάντε και ιδιαίτερα μαζί του αν μπορεί και έχει χρόνο, διαβάστε από μόνα σας και μην αφήσετε ακρόαση για ακρόαση. Χμ…με τον κίνδυνο να μην σας θεωρήσουν ηθοποιό γιατί δεν έχετε ολοκληρωμένες σπουδές, και να μην ασχοληθούν καν μαζί σας, αν δεν έχετε το όνομα μιας δημοφιλούς/καλής/ιστορικής σχολής στην πλάτη σας. Σήμερα, για παράδειγμα, υπάρχει άτομο που εμπλέκεται σε δραματική σχολή που σε ακροάσεις του κορόιδευε τους νέους ηθοποιούς γιατί θεωρούσε πως τα σεμινάρια που παρακολουθούσαν ήταν άχρηστα, ή το είχαν ή δεν το είχαν στην υποκριτική. Αλλά πια ζητάει κάθε χρόνο τα λεφτά τους. Εντάξει μπορεί να άλλαξε γνώμη. Μπερδευτήκατε;
Οι περισσότερες δραματικές σχολές στην Ελλάδα, «πουλάνε» πρόσωπα και όχι περιεχόμενο. Αν συμβαίνουν και τα δύο είναι ιδανικό σενάριο αλλά πως το γνωρίζεις; Επειδή στο είπε κάποιο τρίτο άτομο; Έψαξες και έμαθες; Επίσης, πολλά άτομα που διδάσκουν σε δραματικές σχολές και έχουν καλή φήμη διδάσκουν το ίδιο ακριβώς μάθημα σε περισσότερες της μιας σχολής. Α να μια επιλογή… πείτε ας πούμε πως εγώ θέλω οπωσδήποτε να κάνω χορό με την Παβλίνα Παβλίσοβιτς που είναι καταπληκτική, βραβευμένη, Φεστιβάλ Αθηνών, Αβινιόν και υποκριτική με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις που και οι δυο διδάσκουν σε 3 σχολές. Αυτό μου αρκεί. Δίνω σε 10 περνάω στις 2 που διδάσκουν και οι δύο αλλά όχι στην 3η που είναι χωρίς δίδακτρα. Η πρώτη έχει δίδακτρα 3.000 ευρώ το χρόνο και είναι καινούρια και ή άλλη έχει 1.800. Στην πρώτη τα τμήματα είναι 25αρια στη δεύτερη 16αρια. Η πρώτη όμως έχει και άλλους καλούς καθηγητές, δεν ξέρω όμως ποιους θα έχω γιατί καμιά φορά αλλάζουν ανά έτος, ενώ η 2η όχι τόσο γνωστούς και άρα καλούς/χρήσιμους;
Τι να κάνεις; Εντάξει θα πάω στη 2η, θα μαζέψω λεφτά μετά αν δεν μου αρέσει η 2η μπορεί να πάρω μετεγγραφή στην 1η και παράλληλα αφού είμαι κάτω από 25 ετών ξαναδίνω και στην κρατική σχολή.
Πως σας φαίνεται αυτό το πλάνο; Μια χαρά, ναι; Έχετε δει όμως ότι τόση ώρα δεν μιλάμε για το τι διδάσκεται αλλά το που και από ποιον;
Πως να χτίσεις ομάδες αν οι μετεγγραφές πάνε και έρχονται; Αν χτίζεις όμως περιεχόμενο με τους κατάλληλους ανθρώπους δεν θα δημιουργούσε μια συνέχεια; Μια θετική φήμη; Όπου θα ήταν όλα ευχαριστημένα; Ναι, ίσως τα άτομα που σπουδάζουν περισσότερο από τα υπόλοιπα (ιδιοκτήτες, διοίκηση, διδακτικό προσωπικό). Μας ενδιαφέρει;
Βέβαια, οι δυνατότητες μετεγγραφών καλώς ισχύουν. Υπάρχουν άτομα που δεινοπαθούν με τις πρακτικές κάποιων σχολών ή τη δυναμική της ομάδας τους. Καλώς τους δίνεται η επιλογή για κάτι καλύτερο για τα ίδια τα άτομα. Αλλά πως θα πάνε σε κάτι καλύτερο αν δεν γνωρίζουν περιεχόμενο; Τι και πως θα το διδαχθούν; Πως διαφέρει από όσα θέλουν να αφήσουν πίσω τους; Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, τις υποσχέσεις ενός αόριστου νέου και του καινοτόμου, τη δημοφιλία/φήμη μελών του διδακτικού προσωπικού; Πολλές φορές κάνουν μετεγγραφή και στο Β’ ή Γ’ έτος της νέας σχολής και διδάσκονται ξανά πράγματα που έκαναν στη σχολή που άφησαν πίσω τους.
Πάμε στους ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ.
Έχουμε ευτυχώς κάποιο πολύ καλό διδακτικό προσωπικό στις δραματικές σχολές μας. Με διδακτική και καλλιτεχνική εμπειρία, παιδαγωγική κατάρτιση, ενδιαφέρον, πάθος, επιμονή, ουσιαστική ευαισθησία και αγάπη για το επάγγελμα και τη νέα γενιά. Έχουμε όμως και καθηγήτριες/καθηγητές που έχουν ανάγκη τη δουλειά,(για αυτό και αν τους προσφέρεται, εργάζονται σε περισσότερες από μία σχολές – λογικό και εσείς και εγώ το ίδιο θα κάναμε) καθώς και καθηγήτριες/καθηγητές, ενεργούς επαγγελματίες στο χώρο. Το τελευταίο δυσκολεύει πολλές φορές τον προγραμματισμό των μαθημάτων τους ή της αναπλήρωσής τους καθώς και την διδακτική συνέχεια, αν και είναι σημαντικό, όπως έχει αποδειχθεί και στο εξωτερικό, να υπάρχουν στις σχολές επισκέπτες - καθηγητές ενεργοί στον χώρο.
Π.χ. έστω ένας καθηγητής που παίρνει ένα ρόλο σε σειρά κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς με πολύωρα γυρίσματα και διδάσκει 2 ώρες την εβδομάδα. Αν για 4 εβδομάδες δεν μπορεί να κάνει κανένα μάθημα θα πρέπει κάπως να τα κάνει μαζεμένα ή διπλά ή στο τέλος. Δεν είναι απαραίτητα κακό κάτι τέτοιο αλλά το ιδανικό - όπως εφαρμόζεται και στο εξωτερικό - είναι εφόσον υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στους καθηγητές και συγκεκριμένος διδακτικός πυρήνας, δεν δημιουργούνται κενά, προστριβές, και μπορούν να υπάρχουν αντικαταστάσεις με κατάλληλα άτομα που ακολουθούν τόσο την ύλη όσο και τη μέθοδο της απούσας/απόντα. Ωχ…δεν γίνεται…οι καθηγητές χρειάζονται τη δουλειά/λεφτά και οι σπουδαστές πληρώνουν για να διδάσκονται από αυτό το προβεβλημένο άτομο και όχι από την αντικαταστάτρια/αντικαταστάτη του όσο άξιο και αν είναι. Άρα πάμε πάλι στο μηδέν. Δεν πειράζει που θα πάει μπορεί να ξεκολλήσουμε και να πιάσουμε τη βάση.
Ας βάλουμε μια άνω τελεία και ας δούμε κάποιες από τις προτάσεις/σχόλια της ομάδας μας.
· Οι σχολές δεν χρειάζεται να κλείσουν. Να μείνουν οι «καλές» ή αυτές που έχουν «ευρώ -πλάτες» ή καλούς κράχτες. Πάνω – κάτω έχουν κάποια χαρακτηριστικά που τις ξεχωρίζουν και κάποια που τις κάνουν ακριβώς ίδιες (δυστυχώς ίδιες όσο αφορά τις παθογένειές τους). Χρειάζεται όμως να ανασυνταχθούν και να συνεργαστούν ουσιαστικά. Όχι τα γνωστά «αχ τι κάνεις χρυσό μου; Τι ωραία η σχολή σας! Μπράβο!» και μετά «Καλέ αυτή πως έγινε Διευθύντρια; Χάλια οι χώροι. Οι δικοί μας είναι καλύτεροι. Αχ εκεί κάποιοι καθηγητές είναι κάτι ξεχασμένα "πουρά" χωρίς καμία γνώση της σύγχρονης σκηνής. Δεν ασχολούμαι με τις άλλες σχολές. Είμαστε οι καλύτεροι. Οι πιο σύγχρονοι. Με τις πιο μεγάλες αίθουσες.» ( Ατάκες που έχω ακούσει, δεν τις βγάζω από το κεφάλι μου δυστυχώς.) Την περίοδο της πανδημίας ξεκίνησε μια προσπάθεια με την ίδρυση του Σωματείου Ανώτερων Ιδιωτικών Δραματικών Σχολών Ελλάδας στο οποίο όμως δυστυχώς δεν συμμετέχουν όλες οι σχολές. Αν μπορεί να βγει κάτι καλό για τα άτομα που θέλουν να σπουδάσουν Υποκριτική στην Ελλάδα με το Σωματείο θα ήταν σημαντικό. Αναμένουμε.
· Οι σχολές μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ασαφές syllabus του ΠΔ 370/1983 για να αποκτήσουν ξεχωριστό περιεχόμενο διδασκαλίας. Δεν χρειάζεται όλες οι σχολές να διδάσκουν τα ίδια από τα ίδια άτομα. Μπορούν να διδάσκουν ένα βασικό κορμό και ακολουθώντας π.χ. σχολές όπως η πανεπιστημιακή ανώτατη σχολή Θεάτρου της Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση Υποκριτικής, να διαμορφώσουν αναλυτικό syllabus ώστε να διεκδικήσουν την πολύπαθη ισοτιμία/αναγνώριση. Γιατί να μην ενσωματωθούν στο syllabus των σχολών μαθήματα παιδαγωγικής επάρκειας και αντιστοίχιση όλων των μαθημάτων με μονάδες ECTS ώστε να διευκολυνθεί η αναγνώρισή τους στο μέλλον; Και εμείς ως ομάδα αλλά και πολλά άξια μέλη του διδακτικού προσωπικού των δραματικών σχολών της χώρας μπορούμε να συνεργαστούμε για αυτόν τον σκοπό (Αν μπορούμε να αποφύγουμε την παρλαπιπίαση, το καπέλωμα, και τον ναρκισσισμό μας).
Ας πούμε μια σχολή σταδιακά να κάνει focus μόνο στο αρχαίο δράμα – συνολικά σε όλα τα μαθήματα αλλά να συντηρεί έναν υποχρεωτικό κορμό. Αν κοιτάξουμε το Ν. 1158/1981 οι σχολές δραματικής τέχνης μπορούν να έχουν κατεύθυνση: α) Υποκριτικής, β) Σκηνοθεσίας, γ) Αρχαίου Ελληνικού Δράματος και Ποιητικού Λόγου, δ) Δραματολογίας. Μπορεί με την κατάλληλη έρευνα και προετοιμασία να δημιουργηθεί ενδεχομένως και τμήμα Καθηγητών Υποκριτικής/ Θεάτρου όχι μόνο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και την υποχρεωτική (παιδαγωγική επάρκεια). Για να μην μιλήσουμε για τη συγγραφή/κριτική ή την έρευνα ή τα νέα μέσα, την παραγωγή, φωτισμό/σκηνογραφία. Οι τομείς αυτοί μέχρι τώρα καλύπτονται από σεμινάρια και προτεινόμενα μεταπτυχιακά που όμως δεν έχουν αποδείξει συνέχεια ή ακαδημαϊκό gravitas και περιορίζουν και την εξέλιξη των ήδη υπαρχόντων σχολών. Είναι γνωστή η λύση που εφαρμόζουμε στην Ελλάδα. Δεν αλλάζουμε, δεν καλύπτουμε ουσιαστικά τα κενά, φτιάχνουμε κάτι και το πουλάμε ως νέο και διαφορετικό ενώ είναι μια από τα ίδια γιατί μας ενδιαφέρει μόνο η πάρτη μας. Όλ@ μας συμμετέχουμε εκούσια ή ακούσια σε αυτό το πανηγύρι ελάχιστα άτομα είναι απ'έξω από αυτόν τον χορό.
· Οι καθηγήτριες/καθηγητές στις δραματικές σχολές θα ήταν χρήσιμο να έχουν περάσει πριν διδάξουν έλεγχο αντίστοιχο με το DBS (ποινικό μητρώο) μιας και ενώ διδάσκουν στον τομέα της μη υποχρεωτικής εκπαίδευσης και κυρίως σε ενήλικες (ο νόμος επιτρέπει την φοίτηση εξαιρετικών ταλέντων χωρίς απολυτήριο Λυκείου) μπορεί να διδάξουν άτομα που ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και διδάσκουν μαθήματα με ψυχικές/συναισθηματικές προκλήσεις. Ταυτόχρονα η σχολή στην οποία διδάσκουν πρέπει να έχει σύγχρονο κώδικα δεοντολογίας και συγκεκριμένες ασφαλείς διαδικασίες καταγραφής περιστατικών/παραπόνων. Π.χ. δεν νοείται σε μια σύγχρονη σχολή σήμερα, η Διεύθυνση της σχολής να ενημερώνει τα άτομα που σπουδάζουν πως αν τους συμβεί κάτι μπορούν να επικοινωνήσουν στο προσωπικό της/του τηλέφωνο και θα τα αναλάβει όλα εκείνη/εκείνος/εκείνο. Όσο καλές προθέσεις και αν υπάρχουν σε μια τέτοια πρόταση " Πάρε με τηλέφωνο θα στο λύσω εγώ", οι διαδικασίες που έχουν δημιουργηθεί και εφαρμοστεί εδώ και χρόνια, έχουν συγκεκριμένα βήματα που διασφαλίζουν τόσο την καταγραφή όσο κα την διαχείριση ή λύση του όποιου προβλήματος. Επίσης δεν νοείται η Διεύθυνση μιας σχολής να επιτρέπει χωρίς επίπληξη το διδακτικό προσωπικό να κοινοποιεί σε τρίτους ευαίσθητα δεδομένα των ατόμων της σχολής ακόμα και αν τους τα έχουν εκμυστηρευθεί. Θα μιλήσουμε αναλυτικά σε επόμενο post για αυτό και άλλα αντίστοιχα πολύ σημαντικά ζητήματα. Παράλληλα καλό είναι οι καθηγητές να έχουν κάνει εκπαιδευτικά σεμινάρια διαχείρισης ομάδας/ και ευαίσθητων κοινωνικά ατόμων, να έχουν πιστοποίηση πρώτων βοηθειών και να έχουν ασφάλεια αστικής ευθύνης. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι υπερβολή, πιστέψτε με! Είναι ελάχιστα προαπαιτούμενα για όλα τα άτομα και περιβάλλοντα στην εκπαίδευση που θέλουν να ξεχωρίζουν και σέβονται τον εαυτό τους.
· Οι σχολές μπορούν να προσθέσουν - τους το επιτρέπει ο νόμος εξάλλου - όπως είπαμε σύγχρονα μαθήματα για να κάνουν την διαφορά. Για παράδειγμα 2 ώρες την εβδομάδα μάθημα ΣΩΜΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ή 1 ώρα την εβδομάδα ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΝΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ή 2 ώρες ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΨΗΦΙΑΚΑ ΜΕΣΑ ή 1 ώρα ΜΑΘΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1 ώρα μάθημα ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ και ΗΘΙΚΗΣ, και πόσα ακόμα.
Πολλές φορές οι σχολές παρουσιάζουν αυτά τα μαθήματα ως εξειδικευμένα σεμινάρια. Κάποιες χρεώνουν εξτρά για αυτά τα σεμινάρια, άλλες δίνουν έκπτωση άλλες δεν τα χρεώνουν καθόλου. Εάν αυτά τα μαθήματα εγκριθούν έστω και ως προαιρετικά, η παρακολούθησή τους γίνεται υποχρεωτική καθώς και η βαθμολόγηση, η πρόοδος και η τελική αξιολόγησή τους. Όμως τα προσφέρουν χωρίς συνοχή, σύνδεση και συνέχεια με τα υποχρεωτικά μαθήματα. Να 'χαμε να λέγαμε.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ελάχιστα που μπορούν να γίνουν άμεσα. Σημασία πάντα έχει να υπάρχει διάθεση για συμφωνία, συνεργασία, σεβασμός, έννοιες που πολύ συχνά τις ξεχνάμε γιατί μας ενδιαφέρει το κέρδος, την έχουμε βολέψει, δεν πιστεύουμε στην αλλαγή, θεωρούμε πως όλα είναι ωραία καμωμένα. Έτσι παγιδεύουμε όμως και το μέλλον του επαγγέλματος που υποτίθεται πως αγαπάμε και προσβάλλουμε τη διαδικασία της εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο της απόκτησης παιδείας.
Όλα αυτά σε μια εποχή που ενώ η πληροφορία είναι προσβάσιμη από όλ@, η γνώση, η κριτική σκέψη, η συμπερίληψη, η διαφορετικότητα και το ήθος και η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, αποκτούν δεύτερη μοίρα για χάρη του εφήμερου και του περίφημου «δουλίτσα να υπάρχει». Ελπίδα πάντα υπήρχε. Και έχει πουληθεί φθηνά, ακριβά, με κάθε ευφάνταστο και μη τρόπο.
Μείνετε συντονισμέν@. To επόμενο χρήσιμο post έρχεται…